Petra en Petra's avonturen in Zuidwest Florida

Om zeven uur zijn we alweer klaar wakker. Gelukkig zitten we in hetzelfde ritme, stel je voor als de een dol was op uitslapen en de ander al zo vroeg klaarwakker in bed zou zitten!

Petra zet heerlijke koffie, meer dan genoeg vandaag, dankzij de fooi van gisteren. We internetten wat en gaan dan lopen. Weer naar de pier van Naples. Hier zagen we gisteren al die dolfijnen en we hopen op meer.

Die hoop wordt al voor we op de pier staan vervuld, een dolfijn zwemt vlak langs de kust. Boven op de pier zien we er nog veel meer, het wordt weer een uitdaging om er een paar op de foto te zetten, want lang blijven ze niet boven.


We genieten ervan, samen met allerlei kinderen en ouderen. Wat een leuke dieren zijn dolfijnen toch! Onze kinderen zouden het ook prachtig vinden en ik neem me voor Naples als bestemming voor onze Paasvakantie voor te stellen.


Gelukkig is de visser van gisteren er vandaag niet, want Petra en ik hebben geen zin in een tweede harige "Hug"! Op het strand zien we nog een prachtige reiger, die zich geen moer aantrekt van de mensen om hem heen. Een prima fotografisch objekt, dus, want hij poseert gewillig.

Gisteren en vanochtend hebben we gezien, dat het telkens druk is bij het Fifth Avenue Cafe. Het ziet er niet uit, met wit plastic stoelen en tafels, maar als er zoveel mensen zitten, moet het wel lekker zijn.

We besluiten hier vandaag ons ontbijt te gaan eten. Petra bestelt een croissant met ham en ei en koffie en ik een volkoren bagel met zalm en tomaat en een ijs capuccino. Het smaakt inderdaad voortreffelijk en zoals al de hele week kijken we onze ogen uit naar de verschillende types, die er zitten en langskomen.

Om een uur of tien zijn we weer terug in het hotel en douchen snel. Ik bel "0" en vertel de front desk, dat we gaan uitchecken. Zo simpel is het! We laden de bagage (voor mij best veel, want ik sleep een speciaal kussen overal mee naar toe) op een karretje en in de auto.

Binnen het uur zijn we op weg naar Fort Myers Beach. Petra heeft een loopmaatje beloofd een Camelbak mee te nemen en ik bel de Sports Authority in Fort Myers, ze hebben die inderdaad.

We programmeren de MIO met het adres van die Sports Authority, maar zien dan opeens na een uurtje een heel nieuwe mall met een Sports Authority. Daar vinden we uit, dat de Camelbaks halve prijs zijn! De Charm, die gevraagd werd, is vrij duur, dus we kiezen voor de Dream, die met de korting slechts $25 kost! Mission accomplished!

Dan voer ik het adres van ons hotel in bij MIO en het blijkt, dat we terug moeten! Het is maar tien mijl weg, door het Lover's Key State Park, waar het druk is. Het blijkt al gauw, dat dat vanwege een zandsculpturen festival is.

Al meteen valt ons het groene bord van de Holiday Inn op. Hier worden we door een wacht gestopt, we moeten $10 betalen (de Holiday Inn is het "officiele" zandsculpturen hotel). We vertellen hem, dat we gaan inchecken en mogen dan gratis verder. Het is een drukte van jewelste!

Het verbaast me, dat ik meteen de sleutels meekrijg. Onze kamer is dus om twaalf uur al klaar, heerlijk! Het is, zo cirkelt de medewerker, nummer 220. We parkeren de auto dichtbij, maar het is op de tweede verdieping en er is geen lift.

Terwijl we aan het slepen zijn bij de trap komen een jonge man en vrouw langs. De man biedt aan te helpen, heel aardig! Hij draagt een van mijn koffers naar boven en ik sleep de andere mee. We steken de sleutel in het sleufje en krijgen een rood licht! En proberen het nog eens en weer een rood licht! He?

Ik kijk eens op mijn briefje en daar staat 120. Zou de sleutel dan op kamer 120 passen? Maar de man, die ze gaf, zei toch duidelijk tweede verdieping en hij heeft 220 aangekruisd op het kaartje. Gauw loop ik de trap af en jawel, de sleutel opent "Jerry's Room", oftewel kamer 120.

Voor niets hebben we dus alles naar boven gesleept, maar deze kamer is wel veel beter! Het is de laatste, voor je het strand oploopt! Hij is naast het zwembad en de Beach Bar en echt voetstappen van het strand, fantastisch!

We besluiten eerst op zoek te gaan naar iets te eten. Aan de overkant hebben we een stripmall gezien en gaan daar kijken. De restaurants daar zien er ongezellig en vooral donker uit, maar aan de zijkant zien we een pijltje met "Marina and restaurant".

We volgen die pijl en komen uit bij een heel leuk tentje, The Fish House. We krijgen een tafeltje praktisch aan het water. Ik bestel een half dozijn verse oesters, die heel erg lekker zijn. Verder eten Petra en ik allebei een salade. Zij de huissalade met gegrilde kip en ik doe me tegoed aan de Key West salade, gemengde bladsalade met een spiesje garnalen en scallops (kokkels?). Het smaakt heel lekker!

Dan lopen we terug naar het hotel en gaan de zandsculpturen bekijken. Ik had er meer van verwacht, zo'n groot gebeuren. Er staan een tiental beelden, heel goed gedaan, maar komen hier nu honderden mensen op af? Later zien elders op het strand ook weer beelden staan, dus misschien was het meer, dan alleen bij ons hotel.


Het zandbeeld van het USMC, speciaal voor Mary Ann en Patricia

In de kamer verkleden we ons in bikini en gaan lopen door het zeewater. Dat voelt heerlijk aan en ik ben vastbesloten deze vakantie in de Golf van Mexico te zwemmen. Als ik het warm genoeg heb, waag ik het erop en dompel mezelf onder. Het voelt helemaal niet koud en ik spoor Petra aan het ook te doen.

Na even aarzelen doet zij het ook en dan is het gewoon heerlijk in het water. We lopen nog een heel eind en dobberen dan wat, kijkend naar de bekwaam vissende meeuwen. Na vrijwel iedere duik komen zij met een visje te voorschijn.

Na een tijdje beginnen we aan de terugweg. Wat makkelijk opeens, wind mee en geen water om doorheen te baggeren! Bij het hotel is het nog steeds druk, maar bij het zwembad zijn stoelen open. We halen iets te lezen en gaan even relaxed bij het zwembad liggen.

Naast ons ligt een stelletje, zij in oranje bikini, die ik er al niet Amerikaans uit vond zien, hij in een zwarte zwemshort. Ik probeer de hele tijd uit te vinden, wat ze praten. Hun "Engels" klinkt als niets "Engels", maar toch is er iets herkenbaars in hun spraak. En dan hoor ik het: het is of zuid-Nederlands, of Belgisch. Grappig, toch! Als ze Nederlanders zijn is dit de derde "ontmoeting" deze vakantie. Ze vertrekken zonder met ze gesproken te hebben, dus het zal voor altijd een raadsel blijven.

Het wordt koel bij het zwembad, dus we gaan gauw een douche nemen. Op tijd voor de zonsondergang zijn we klaar. Het is weer een mooie vanavond, hoewel bewolkter dan gisteren. Het laatste gedeelte verdwijnt de zon achter de wolken.




Omdat we niet veel hebben gegeten met de lunch beginnen de magen te knorren. We besluiten de auto te nemen om een restaurant te vinden, want hier in de buurt is niet veel.

Natuurlijk rekenden we niet op de vele mensen, die het eiland willen verlaten en we staan zomaar een uur in de file! Uiteindelijk, vier mijl verder, vinden we een leuk straatje met wat restaurants. We parkeren de auto en eten bij Wahoo Willie's.

Daar bestel ik gator bites. Petra heeft die nog nooit gegeten en in Florida moet dan gewoon! Deze zijn wel erg taai, maar ook lekker. Verder neemt Petra de ribs en ik bestel de gegrilde grouper. Die komt met aardappelpuree, wat ik niet lekker vind en ik vraag dus om een extra "order" frietjes. Die laten nogal op zich wachten, dus hoef ik er uiteindelijk niet voor te betalen. We hebben, na al dat in het verkeer staan, uiteindelijk heerlijk gegeten.

In onze Key West groen geverfde kamer is het nu heerlijk relaxen. Morgen gaan we onder anderen fietsen. Deze vakantie gaat, zoals altijd veel te snel!